Volgens het woordenboek beweren populisten namens het volk te spreken en in opstand te komen tegen “de elite”. In de kerk hebben we misschien geen elite in wereldse zin, maar we hebben wel leiderschap. Populisten zijn mensen die voortdurend kritiek uiten op leiders of het leiderschap, in de overtuiging dat ze dat doen namens de gelovigen, terwijl ze in werkelijkheid op zoek zijn naar populariteit voor zichzelf.
Wanneer de publieke opinie verandert, veranderen populisten vaak van standpunt, omdat hun drijfveer is om populair te blijven. Zulke individuen missen een sterk moreel kompas, omdat ze voortdurend de populaire trends volgen. Ze zijn bereid compromissen te sluiten over de waarheid, omdat het soms niet populair is om bepaalde dingen te zeggen of gevoelige onderwerpen aan te snijden. Ze zeggen liever wat mensen willen horen dan wat mensen moeten horen.
Populisten leiden mensen naar het brede pad in plaats van het smalle pad. Hun focus ligt op het aantrekken van menigten in plaats van het maken van discipelen. Ze gaan voor ‘kliks en likes’ want hun grootste zorg is het opbouwen van hun eigen imago, in plaats van het bevorderen van het Koninkrijk van God en het bouwen aan Zijn huis.
Populisten zoeken vaak acceptatie, maar hun wortels liggen vaak in gevoelens van afwijzing, onzuiverheid en onvolwassenheid. Wat de kerk vandaag nodig heeft, zijn geen populisten, maar geestelijke vaders en moeders — leiders en dienaren die zich niet laten meeslepen in politieke spelletjes.
Populisten worden gedreven door de behoefte om mensen te behagen, maar onze focus zou moeten liggen op het behagen van God!
Een narcist is iemand die voortdurend op zoek is naar aandacht. Als ze niet in het middelpunt van de belangstelling staan, verliezen ze al snel hun interesse. Gesprekken, bijeenkomsten, vergaderingen en zelfs het leven zelf moeten om hen draaien.
Ze vinden het moeilijk om anderen te ondersteunen of te eren, en proberen voortdurend het perfecte plaatje van zichzelf, hun bediening of hun gezin te tonen. Ze kunnen glimlachen en mooie woorden gebruiken, maar hun hart blijft vaak koud of afstandelijk. Ze geven, maar meestal met de intentie om er iets voor terug te krijgen. Ze gebruiken mensen voor persoonlijk gewin en kunnen misleidend zijn — aan de oppervlakte onschuldig, terwijl ze hun ware motieven verborgen houden. Ze raken bevriend met mensen als ze denken daar voordeel uit te kunnen halen, maar zodra hun doel bereikt is of iemand niet langer nuttig is, laten ze die persoon gemakkelijk vallen.
Narcisten zijn vaak diepgewond vanbinnen. De invloed van de geest van Izebel heeft vaak een sterke grip op hun leven, en ze opereren regelmatig onder een ‘familiar spirit’. Ze prediken of profeteren vanuit hun emoties, gericht op het raken van de emoties van anderen. Ze onderwijzen anderen, maar onderwerpen zichzelf zelden aan onderricht. Afwijzing speelt een grote rol in hun leven, al zullen ze dat meestal niet toegeven.
Ze vertonen onvolwassenheid en hebben de liefde, het berouw en de genezing van de Vader nodig.
Er bestaan verschillende gradaties van narcisme. Het is essentieel dat mensen die hiermee worstelen dit onder ogen zien en ermee afrekenen voordat het hun leven verteert. Want het eindresultaat is vaak vernietiging en schade, niet alleen voor anderen, maar ook voor henzelf.
Populisten en Narcisten? Houd ze op afstand!
